هوازی و بی هوازی در حذف فلزات
اخیرا بحران کمبود آب یکی از مشکلات اصلی کشورها می باشد, بنابراین با پیشرفت فناوری و بهره وری از شیوه های جدید تصفیه پساب و بازیافت آن به منظور کاستن هزینه های مرتبط امری ضروری است. تصفیه آب به علت استانداردها و افزایش آلاینده های منابع آب و از طرفی کمبود آب روز به روز سخت تر و پیچیده تر می شود و این موضوع باعث شده که فرآیندهای تصفیه آب و پساب تکمیل بشوند و از طرفی استفاده از تکنولوژی جدیدی مثل استفاده از هوازی و بی هوازی در حذف فلزات سنگین را ضروری کرده است. وجود فلزات سنگین بیشتر از استانداردهای تعریف شده در محیط باعث بروز مشکلات و عوارض زیست محیطی برای آن محل و اکوسیستم میشود. عوارض فلزات سنگین روی انسان ها مختلف می باشد که رایج ترین ترین آن بروز اختلالات عصبی می باشد. دراین مقاله با تولید کننده دستگاه تصفیه آب همراه باشید.
هر روزه حدود 2000000تن آب (مجرای فاضلاب و یا پساب های کشاورزی و صنعتی وارد آب رودخانه ها و دریاها می شود و منجر به بیماری ها و آسیب به محیط زیست می شود. فرآیند حذف فلزات سنگین همراه با فرآیندهایی نظیر اسمز معکوس, دیالیز برقی, اولترافیلتراسیون, ته نشینی و تبادل یونی انجام می شود. عیب این روش ها هزینه ی بالای این فرآیند ها می باشد.
منابع فلزات سنگین قابل بازیافت نیستند و ذخایر طبیعی در حال مصرف هستند. بنابراین این امر ضروری است که این عناصر برای محیط زیست خطرناک تلقی شوند و یا اینکه ارزش اقتصادی دارند با فرآیندهای مناسب بازیابی بشوند.
فرآیند جذب بیولوژیکی برپایه ی ظرفیت مواد بیولوژیکی برای تمرکز فلزات سنگین از طریق مسیرهای متابولیکی یا فیزیکی و شیمیایی استوار است.
فرآیند تجزیه بیولوژیکی میتواند در یک بیوراکتور انجام بشود جایی که فاضلاب از طریق بستر میکروارگانیسم هایی که فلزات سنگین را به هم متصل میکنند جریان می یابد. بیوراکتورها ابزارهای مفیدی هستند که در آن می توان حجم زیادی از فاضلاب ها را به طور مداوم تحت تصفیه قرار داد و با تصفیه فاضلاب بخش آلوده را به حجم قابل توجهی کو چکتر منتقل کرد.
مزایای اصلی تجزیه بیولوژیکی نسبت به فرآیندهای دیگر عبارتند از: هزینه های پایین تر, بازده بالای حذف, تشکیل حداقل لجن باقیمانده و بازآوری بالقوه بیوسوربنت و بازیاب فلز می باشد.
دو مکانیسمی که میتواند جایگزین فرآیند تجزیه بیولوژیکی بشود:
تجمع زیستی: بر پایه ی جابجایی درون سلولی یون های فلزی توسط توده های زنده می باشد.
بیو جذب: براساس جذب یون های فلزی در سطح سلول است. این فرآیند میتواند با تبادل یونی, بارندگی, کمپلکس یا جذب الکترواستاتیک رخ بدهد.
